دوباره تنها شدم - بامن بمان

دوباره تنها شدم دوباره دلم هوای تو تو کرده است خودکارم راپر از ابزهای اسمان می کنم می خواهم ببینمت می خواهم ببینمت در چشمان اهو شاید در سلام یک کودک ویا در روشنایی سپید دلم می خواهد وقتی خورشید بیدار است تو نامه من را بخوانی وجواب ان را به نشانی یاس هایت بدهی دلم می خواهد براب تو بنویسم اما می ترسم کلمات نتوانند شوق مرا توصیف کنندمی ترسم نتوانم شعرهای خود را برای تو بگویم دوباره تنا شدم ودوباره سکوت شب امده ونگاه ارزومند من به اسمان

دوستت دارم کسی که دیدنت ارزویم بودنت زندگیم نبودنت مرگم من است

خدایا سرایامحبت کجاست من اواره ام شهر الفت کجاست

کسانی که از عشق دم می زنند چرابین ما را بهم می زنند

تا جهان باشد نخواهم درجهان هجران عشق

عاشقم در عشق هرگز نشکنم پیمان عشق

نپرس از من چه امد برسرعشق

جواب من جز شرمندگی نیست

چه کنم جزاین که فقط درد دلم را رو ی کاغذ بنویسم بازبان بی زبانی شهرحالم رابنویسم بنویسم که داغدار ر وزگارم بنویسم که وفا نه از دنیا دیدم ونه از ادم دنیا وقتی تا بود شادی دنبالش غم رنج اندوه تا رسیدن به خورشید دویدم اما سرابی بیش نبود وقتی ماه را دیدم خواستم باورش کنم اما طوفانی خشم ناک تر از گرد باد ماهم رازیر ابرهای تیره فرو برد واین ارزوی شیرین را به ناکامی رساند اگر از غم یار به رفیق بگویم مروارید چشمهایش جاری می شود اگر از یار به دل بگویم خون می شود سیلابی جاری

کلمات کلیدی :
¤ تنها| ساعت 11:28 صبح شنبه 88/4/20
نوشته های دیگران ( )